I took a deep breath to tell you how I feel but no words came out

Widzę jak to wszystko zwala się na nas

świat, który jest nam obcy

przygniata i dusi.

Jest noc

ja nie śpię, myśli wokół tysiąc

zgnieciony i upchnięty w czyjejś szufladzie.

Tu pośród przedmiotów bez znaczenia.

I czekam aż wyciągną po mnie swe ręce

potrząsną i wrzucą gdzieś w inną świadomość.

Ktoś pilnuje by nic w tym świecie nie działo się bez przyczyny

Zakładając rękawicę Boga

krwią i pieniędzmi żongluje nad nieświadomym tłumem.

***********************************************************************************

Coś pękło

Czuję jak wymyka mi się rzeczywistość.

Z otchłani świadomości czarne kartki  wypadają.

Nieopisany strach uderza mną o ziemię

zaburza świadomość i trzeźwe myślenie.

Chwile takie jak ta pozostawiają w pamięci trwały ślad

blizny na psychice.

Gdzie teraz znajdę schronienie?

Stoję tu na krawędzi jedną nogą ponad przepaścią

Sam tworze martwe scenariusze, myśli się wiją jak węże w mej głowie.

W takich chwilach największym wrogiem jestem sobie sam

i zdaję sobie sprawę jaki jestem słaby.

***********************************************************************************

Wyrzucam siebie z własnej głowy

Duszę swą w ręku zaciskam

i przecieka mi przez palce.

Posiadając tak wiele pustkę jednak czuję

wiem jednak, że można było trafić dużo gorzej.

Świat nigdy nie był sprawiedliwy

ocieka łzami, krwią i fałszem.

Tu gdzieś na skraju mrocznej pustki istnieje chora duszna rzeczywistość

istnień spalających się w mgnieniu oka i nic tak naprawdę nieznaczących.

Gdzie tylko jednostki napędzają tłumy do życia w złudnej harmonii.

Świat istot wielkich, tych małych i stłamszonych geniuszy

rodzi się od nowa by zgasnąć po chwili.

Od jakiegoś fatum zależy tylko czy pamięć po nich pozostanie.

Chęć posiadania spowalnia rozwój wymarłych już cywilizacji

To żądza sprawia że człowiek nie brzmi już tak dumnie.

I to co naprawdę wartościowe z czasem zanika a pozostaje to na czym można zarobić.

Człowiek stał się ofiarą tego co stworzył

pieniądze i władza ponad ludzkie życie

niegdyś święte życie.

W chaosie codzienności próbuję jednak dostrzec rzeczy piękne

lecz ulotne.

Otwieram swe oczy by podziwiać dzieło matki ziemi

i widzę jak z czasem to wszystko upada.

Są chwile rozkoszne rozpamiętywane przez lata

niestety trwające zbyt krótko.

Świadomość tego w jakim świecie żyje pozwala mi przetrwać w momentach zwątpienia

Są jeszcze ludzie, którzy nie dali się stłamsić temu światu lub przynajmniej jak ja próbują.

***********************************************************************************

To straszne, że jeden człowiek potrafi powoli wysysać chęć życia

niszcząc wszystko wokół.

Dlaczego musimy być zależni od innych ?

Gdyby tak można naprawdę być ,,panem własnego losu"

czy wtedy jednak sami nie deptali byśmy marzeń innych?

Zgliszcza ludzkich dusz pod nogami plączą się co dnia

Nienawidzę tego stanu pustki i chrzęstu mych kości miażdżonych.

Bezsilność pojawia się o zmroku

czuję jak ulatnia się świadomość i plączą mi się myśli w głowie.

To straszne jak ciężko w tych chwilach jest dostrzec piękno

Nosząc wciąż w sobie blizny tych chwil z każdą kolejną bardziej krwawię.

Nie potrafię jednak choć się starałem żyć w ciągłej obojętności.

Przytłacza mnie myśl tego kim mógłbym być gdyby nie to wszystko

i to jak mój umysł jest zamknięty, przesiąknięty gównianą codziennością

Są chwile w których to wszystko wybucha wewnątrz mnie

Uzewnętrznia się i stoi naprzeciw mnie postać czarna której nienawidzę

złożona z wszystkich złych chwil.

Wtedy pragnę uciec choć wiem, że to bez sensu

i zastanawiam się

jak długo jeszcze?

*Rysunek
nr. 1 -autor nieznany
nr. 2 - Phil Hale http://www.allenspiegelfinearts.com/hale.html
nr. 3 - Michael J. Bowman http://magicplasticcassettefactory.blogspot.com/
nr. 4 - Derek Hess http://www.derekhess.com/sub.cfm?section=updates&menu=news