Am I Born To Die?

Kim jestem?

Tak ciężko jest znaleźć jednoznaczną odpowiedź

Niewolnik cudzego umysłu
zagmatwany w dusznej codzienności.

W myślach przebija się świadomość codziennej egzystencji
w świecie sztucznie kreowanym przez nielicznych.

Co prawdą? A co fikcją, w którą chcą żebym uwierzył?

Mogę uciekać lecz ten mrok nadal mnie otacza.

Jestem obserwowany...

każdy mój krok skrupulatnie notowany

nic nie umknie postacią zza kurtyny.

Mogę starać się zerwać te łańcuchy

lecz czekają na mnie nowe piękne, lśniące.

Ilu z was zabija wewnątrz siebie?

Ilu jeszcze się nie przebudziło?

Od narodzin otoczony kłamstwem

Czuje jednak, że coś jest nie tak.

Na zewnątrz przechadzają się

postacie zagubione, wewnątrz martwe 

i nikt nie słyszy krzyku ich rozdzieranych duszy.

Niemoc w byciu sobą  przytłacza

i ciężko oddychać pod maską codzienności.

Czuję się przez to nikim

jednym z nich.

Ile jest ludzi zdających sobie sprawę, że biegną wprost 

w przepaść?

Są jeszcze chwile, w których czuję się wolny

i powrót z nich jest bardzo bolesny.

W niemocy uwięziony podążam krętą ścieżką

do miejsca, w którym nic już nie ma.

Spalona ziemia przede mną i rzeki zatrute,

jadowite kreatury w zakamarkach ciemności.

Na wzgórzu tłum ludzi bez twarzy

słucha mężczyzny w masce błazna.

Depcząc siebie nawzajem chronią się pod jego skrzydłami

donośny śmiech spod maski słychać.

W zamian za schronienie odziera on ich z człowieczeństwa 

...ludzkie skóry, krew i mięśnie.

Stoję bezbronny przyglądam się w milczeniu

nie mogąc nic zrobić.

Staram się zrozumieć to wszystko 

jak i kiedy doszło do tego?

Skąd mroczna masa wzięła swój początek?

I ten stan, w którym łatwiej jest tym

co myślenie powierzyli innym.
Wszystko co was otacza jest na wpół martwe
zagubione w teraźniejszości, nic nie znaczące.
I mimo prób ukręcenia głowy bestii,
która i tak powstanie silniejsza niż zwykle

by zgładzić w was to co piękne
...i reszta już nie ma znaczenia.

Nic nie czuję
myśli czarne jak dym kręcą się w mej głowie.
 W mur nią uderzam i stróżka czerwoności przysłania me oczy.
Nie czuję dalej nic